Εδώ και πολλά χρόνια, ταξιδιωτικοί χάρτες, Τουριστικοί οδηγοί, ενημερωτικά έντυπα, εκπομπές και ντοκιμαντέρ σε ραδιόφωνα και τηλεόραση, αναφερόμενα στον Ταΰγετο, ξεκινούν από τη Σπάρτη και σταματούν στη Λαγκάδα.
Ποτέ όμως δεν είναι αργά! Μπορεί και σήμερα να οργανωθεί μια αναλυτική και εμπεριστατωμένη παρουσίαση για μια περιοχή σαν την Αλαγονία εργασία που Θα είχε λάβει τέλεια μορφή αν σι «ενδιαφερόμενοι», με αφορμή το σχέδιο Καποδίστριας, δεν μας καταντούσαν αδιάφορο κομμάτι του Δήμου Καλαμάτας.
Το Θέμα όμως δεν είναι να αναφέρουμε και να αποτυπώσουμε πέντε ή Περισσότερα αξιοθέατα. Πρώτα πρέπει να τα αναδείξουμε να μπορέσουν να παρουσιάσουν την αξία που έχουν, να τα περιποιηθούμε και να τα φροντίσουμε. Τότε η προβολή τους Θα είναι κάτι εύκολο και ανώδυνο. Πέρα όμως από τα υπάρχοντα, μπορούν και πρέπει να προγραμματιστούν (έπρεπε ήδη να έχει γίνει) αφού οι προτάσεις έχουν γίνει. Για παράδειγμα αναφέρουμε την πρόταση των Συλλόγων για κατασκευή και χάραξη περιπατητικών – ορειβατικών μονοπατιών, για τα οποία είχε βρεθεί και χορηγός. Η αναφορά μας ακολουθεί παράλληλη διαδρομή, δηλαδή ως προς τη Θέση και ως προς τη δυνατότητα πρόσβασης. Η απαρίθμηση δεν έχει αξιολογική σειρά, αλλά αποβλέπει στο να γίνει πλήρης καταγραφή.
1) «ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ». Στον παλαιό δρόμο, αρχαίο Θα λέγαμε, Καλαμάτας – Αρτεμισίας, ο οποίος από τις αρχαίες Φαρές έφτανε στο ποτάμι τον Νέδοντα στη Θέση Λιθωμένο Φίδι, όπου υπήρχε ιερό του Θεού Πάνα και στη συνέχεια ακολουΘεί την αντίστροφη διαδρομή υπάρχει τόπος με το όνομα Σφακωτό. Εκεί λίγο προς τα ΒΔ υψώνονται τεράστιοι χαώδεις βράχοι σαν φρούρια. Τον Ιούλιο του 1825 μαζεύτηκαν εκεί κλέφτες οπλισμένοι και αγρότες για να εμποδίσουν την πορεία του Ιμπραήμ προς την Τρίπολη. Κράτησαν αρκετά αλλά κινδύνευαν να περικυκλωθούν. Τότε σι άντρες προχώρησαν να κλείσουν τη διάβαση ψηλά προς την Πολιανή. Οι γυναίκες κρατώντας δρεπάνια, κασμάδες, δικράνια και πέτρες αντιστάθηκαν ως το τέλος και Θυσιάστηκαν στον τεράστιο βωμό της ελευθερίας. Δεν είναι απλά το «Ζάλογγο της Μεσσηνίας», όπως έχει αναφερθεί. Εδώ σι γυναίκες πολέμησαν μέχρι τέλους και στη θυσία τους παρέσυραν πολλούς εχθρούς.
2) «ΧΟΡΗΓΟΣΚΑΛΑ». Στη Θέση Φτερούφι του βουνού Γόμος οι Αλαγόνιοι μαχητές τσάκισαν τους Τούρκους και τους ανάγκασαν να αναζητήσουν άλλα περάσματα για Τρίπολη. Και εδώ η θυσία ήταν μεγάλη, αφού κυκλώθηκαν και γλίτωσαν ελάχιστοι. Ούτε εδώ ήταν αυτοκτονία, ήταν μάχη μέχρις εσχάτων.
3) ΒΟΛΙΜΟ. Τα λόγια τα δικά μας περιττεύουν. Ο παλαιότερος αρχαιολογικός τόπος της Ανατολικής Μεσσηνίας με τα ερείπια του Ιερού της Αρτέμιδος Λιμνάτιδος, όπου δόθηκε η αφορμή για την κήρυξη των πρώτων ιστορικών πολέμων που έμειναν γνωστοί ως Μεσσηνιακοί πόλεμοι. Έχει χαρακτηριστεί επίσημα Αρχαιολογικός χώρος (Εφημ. Κυβερν. 863/Β/6-7-2001).
4) ΓΕΦΥΡΙΑ, ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ – ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ. Σαν συνέχεια του παλαιού δρόμου Φαρές — Δενθαλιότιδα – Σπάρτη Θα έπρεπε να έχει κατασκευαστεί περιπατητικό μονοπάτι που πέρα από θαυμάσια διαδρομή Θα αναδείκνυαν τα ιστορικά γεφύρια στου Λαγού το Χάνι και στην Ποταμιά και το άλλο στις Ματζίνιες. Τα εξαιρετικά κτίσματα των υδρόμυλων με νεροτριβή και παραδοσιακό λιοτριβειό των Γιαννόπουλου και Δικαίου στις Θέσεις «Μύλου> και «Κοτσομίλης», τα οποία σήμερα είναι ξεκομμένα. Τα γεφύρια έχουν Ιστορία.
5) «ΜΑΥΡΗ ΤΡΟΥΠΑ». Φυσικό σπήλαιο με αξιόλογους σταλαγμίτες και σταλακτίτες το οποίο Θα Πρέπει να συνδεθεί με τα γεφύρια και τους Μύλους σαν ενιαίο σύνολο. Αυτά τα αξιοθέατα Πρέπει οπωσδήποτε να τα καταστήσουμε ενιαίο σύνολο. Είναι μια διαδρομή σπάνιας ομορφιάς, στην οποία μπορεί να περιληφΘεί και το Καλό Σπίτι.
6) ΜΕΛΕΣ. Η Ιστορική μονή μπορεί να αξιοποιηΘεί τόσο από ιστορική όσο και από περιβαλλοντική πλευρά. Το μοναστήρι, η Μεσαιωνική Σχολή, το Κάστρο και το γεγονός ότι είχε δοθεί ως προίκα στον Κων/νο Παλαιολόγο, καθιστούν το Μελέ σημαντικότατο τόπο τουριστικής προβολής.
7) ΚΑΤΩ ΧΩΡΑ. Η ιστορία του οικισμού χάνεται στα βάθη των αιώνων, ενώ ο βυζαντινός ναός της Παναγίας αποτελεί μνημείο που ενδιαφέρει όλους τους επισκέπτες.
8) ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ. Παραδοσιακό ξυλοπριονιστήριο με Ιστορία συνδεδεμένη με τον Ταΰγετο, τα χωριά της περιοχής και το Αγροκήπιο που ερημώθηκε. Πρέπει να αξιοποιηθεί και αναδειχτεί. Μην ξεχνάμε ότι εδώ δόθηκε μάχη κατά των κατακτητών κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.