Ξαφνικά και χωρίς κανένα λόγο απεβίωσε στις 9 Σεπτεμβρίου 2007 στα 82 χρόνια του στην Καλαμάτα ο εκλεκτός συμπατριώτης μας, συγγενής και αξιαγάπητος φίλος μας Μιχάλης Γ. Καρβέλης από το Καρβέλι.
ο θάνατός του προκάλεσε ρίγη συγκίνησης για το απρόοπτο του θανάτου του και μεγάλη λύπη σε συγγενείς, γνωστούς Και γενικά σε όσους τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του, γιατί ο Μιχάλης ήταν ένας τέλειος άνθρωπος, ένας εξαίρετος χριστιανός, ένας υπέροχος πατριώτης, ένας άριστος οικογενειάρχης, ένας χαρακτήρας σπάνιος για τις τόσες αρετές, που τον στόλιζαν. Ήταν αξιαγάπητος από όλους γενικά. εχθρούς δεν είχε, παρά μόνο αυτούς που δεν τον συμπαθούσαν γιο τις αρετές του και τις αγαθοεργίες του, γιατί με αυτές, χωρίς να το επεδίωκε, τους ξεσκέπαζε στους εαυτούς τους πρώτα και δεύτερα στα όμματα της κοινωνίας.
Καταγόμενος από τίμια αγροτική οικογένεια του ορεινού και άγονου χωριού Καρβελίου, εσφυρηλατήθη από την μητέρα του Δήμητρα, γιατί δεν γνώρισε ούτε για λίγο πατέρα, απέβη ένα μέλος της μικρής κοινωνίας του χωριού του με το δύο του αδέλφια Παναγιώτη και Δημήτρη, γαλουχημένα με αξίες θρησκευτικές, Ελληνικές και Εθνικές.
Ολη η νεανική του ηλικία ήταν με δράση προς την πρόοδο και την προκοπή. Στην πρέπουσα ηλικία νυμφεύεται την όμοιά του σε χαρακτήρα σύζυγόν του Σταυρούλα Και δημιουργούν μια αξιοζήλευτη οικογένεια, αποτελούμενη από τρία αγόρια, τα οποία ανάθρεψαν σύμφωνα με τα Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, και τα οποία, διορισθέντο τα δύο πρώτα στις τάξεις της πολεμικής Αεροπορίας έφθασαν ως αξιωματικοί της στα ύπατα αξιώματα, ενώ ο τρίτος υπηρετεί ως προϊστάμενος στον Ο.Σ.Ε. και το μέλλον του φαίνεται ευοίωνο και με άνοδο.
Ως τέτοια τα παιδιά του δεν ήταν, δυνατόν να μη δημιουργήσουν και αυτά κατά το πρότυπο του πατέρα τους όμοιες οικογένειες. Έτσι σήμερα πάνω από 10 εγγόνια του και των δύο φύλων με διάφορη ηλικία σπουδάζουν στις διάφορες βαθμίδες των ελληνικών σχολείων και μερικά μάλιστα σε ανώτερες σχολές. Για όλα αυτά, παιδιά Και εγγόνια, ο ογαπητός μας και πολύκλαυστος Μιχάλης χαιρόταν, καμάρωνε, χωρίς να υπερηφανεύεται, γιατί ήταν ταπεινός και πάντα έλεγε: «Ο Θεός μου τά δωσε, ο Θεός τα ευλογεί του Θεού είναι».
Όσα χρειάστηκαν, Και χρειάστηκαν πολλά, ο Μιχάλης τα απέκτησε μόνο
Και μόνο με την ατομική εργασία του και της συζύγου του. Άρχισε με μια φωτογραφική μηχανή και απέβη στο τέλος ένας ασυναγώνιστος καλλιτέχνης. Όλοι έχουμε στα σπίτια μας τις φωτογραφίες του Μιχάλη, που είναι αριστουργήματα. Τα βιβλία για το Καρβέλι έχουν τις φωτογραφίες του. Με τις φωτογραφίες του αποθανάτισε πρόσωπο, που δεν ζουν σήμερα, όμορφα τοπία, δραματικά γεγονότα της ζωής του χωριού. Δεν υπηρετούσε τα χρήματα. Δεν τον ενδιέφεραν. Το έργα τον ενδιέφεραν, η τέχνη, το αριστούργημα και ήταν αφοσιωμένος στην επιτυχία του τέλειου και του άριστου.
Ήταν ο Μιχάλης Καρβελης, κοντολογίς καλλιτέχνης και δούλευε ολομερείς για καλλιτεχνήματα.
Υποδειγματική ήταν η εργατικότητά του και η τιμιότητα σε όλους τους τομείς της ζωής. Παντού παρών και πάντα ακούραστος έχτιζε και έφτιαχνε τα πάντα ωραία, τέλεια και ζηλευτά. Πρωτοπόρος και ακούραστος παράγοντας στην εκτέλεση και ,την πρόοδο των καλών έργων στην ιδιαίτερη πατρίδα. Για τον λόγον αυτό υπήρξε ένα, το καλύτερο από τα ιδρυτικά στελέχη του Συλλόγου Καρβελαίων Καλαμάτας. Επί 10ετίες ολόκληρες μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων ή μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής αναντικατάστατο από το 1972, πρωτοστατούσε σε έργο και σε κάθε είδος βοήθεια προς τους κατοίκους του χωριού.
Κορωνίδα των δημιουργημάτων του αποτελεί η εττανονέγερση προ πενταετίας του αφανισμένου εξωκκλησίου του Αγίου Νικήτα στην περιοχή Γεφύρι Καρβελίου — Λαδά, την οποία έκαμε ο ίδιος με όλες τις οικογένειες των παιδιών του, ξοδεύοντας ικανά χρηματικά ποσά και δουλεύοντας προσωπικά με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να γίνεται πανηγύρι εκεί με πλήθος προσκυνητών εντοπίων και ξένων.
Αγαπημένε μας Μιχάλη εμείς, που ζήσαμε μαζί από μικρά παιδιά και σε γνωρίσαμε, αισθανθήκαμε ανείπωτη λύση και πικρή οδύνη, γιατί έφυγες από κοντά μας αναπάντεχα για το αγύριστο ταξίδι σου προς την οιωνιότητα. Μας ελαφρώνει όμως το γεγονός ότι έφυγες οπ’ τη ζωή ικανοποιημένος και ευχαριστημένος, αφού το πέρασμά σου οπ’ αυτή υπήρξεν κοινωνικά γόνιμο, υποδειγματικό και πολλοί μιμούνται τις αρετές σου, τα έργο σου, τα επιτεύγματά σου.
Όλοι μας δεόμαστε ο Μεγάλος Θεός να σε κατατάξει όπου οι δίκαιοι αναπαύονται και την αιώνιο ζωήν σου να περάσεις στη γη των Μακάρων, που σου ανήκει, Η μνήμη σου για μας Θα είναι αιώνιο!
Σπύρος Ρουσσάκης