ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ

Αϊτός περήφανος, καμαρωτός, του Ταϋγέτου θρέμμα. Παλικαράς ακούραστος και από μικρός λεβέντης, όμορφος αξιοζήλευτος, παράδειγμα ανθρώπου, φιλότιμος, ανθρωπιστής, έδινες, δεν ζητούσες, χαμόγελο σκορπούσες. Τον `ξέραν όλα τα χωριά και όλοι τον αγαπούσαν. Ήθελαν στο κάθε τι, μαζί τους να τον έχουν και δεν αρνιότανε ποτέ σε ό, τι του ζητούσαν. Δούλευε με όρεξη και με το καλαμπούρι, έκανε όλους να γελούν και να ξεχνούν τον πόνο. Γεια σου ρε Γιώργη, γειά σας παιδία, εδώ Θα μείνουν όλα. Πιέτε  κανά φιαλίδιο να φύγουν τα φαρμάκια. Κέρασε την παρέα αυτή. Κέρασε και τους άλλους. Εβίβα μας μωρέ παιδία, βάλτε κανά τραγούδι. Γεια σου ρε Τσιόγκα μερακλή όλοι σε αγαπάμε. Χόρεψε ένα ζεϊμπέκικο και μείς χειροκροτάμε. Μπάτε γυναίκες στο χορό, χορέφτε και σι άνδρες, και μη φοβάστε μωρέ το χάρο που Θα έρθει. Όρθιοι Θα τον παλέψουμε ωσάν αντρειωμένοι. Ταΰγετε πατέρα μας, πάρτον στην αγκαλιά σου, βάλτον στο Θρόνο σου ψηλά, κοντά στα παλικάρια, γιατί αυτός δεν σταματά, Θέλει να πολεμάει…
Ο αδελφός σον ΒΑΣΙΛΗΣ Ιούλιος 2007 Από τα Παναλαγονιακά νέα, αρ. φύλλου 140, σελ. 2