Τριγυρισμένο το χωριό από πάρα πολλά ξωκλήσια. Ευσεβείς οι πριν από εμάς κάτοικοί του, αλλά και πρακτικοί, όπως θα ιδούμε στη συνέχεια.
Κορφές, κόρφοι ρεμμάτων, κι από ένα εκκλησάκι. Από το ρέμα τ’ Αη-Γιώργη όπου το ομώνυμο εκκλησάκι, ως τον Άγιο Ελισσαίο, όπου και κει στην Θέση αυτή, το μικρό ξωκλήσι τ’ Αγιο- Λισσαίου. Τοπωνύμια, που πήραν το όνομά τους από τα εκκλησάκια αυτά. το εκκλησάκι τ’ Άη-Γιώργη, στο ρέμα, στο κάτω μέρος του χωριού, κατευόδωνε τους αγωγιάτες του χωριού μας, αλλά και της Μικρής Αναστάσοβας, που περνούσαν από κει για να πάνε στην Καλαμάτα, και τους καλωσόριζε όταν γύριζαν. Ο Αη-Γιάννης, σε ωραία τοποθεσία, ανάμεσα στα αμπέλια που καλλιεργούνταν γύρω του. Καθολικό του άλλοτε μοναστηριού.
Πιο πάνω, σε ωραία κορφούλα, η Παναγίτσα, μέσα στο αμπέλι των Αναστασόπουλων, (Κουρή). Και προχωρώντας, βρίσκουμε τον Άγιο Μάμμα τη σημερινή Ανάληψη, μέσα στο χτήμα των Περδικουλαίων.
Ο Άγιο-Κωνσταντίνος, στον Απάνω Ιμποβό, στα καλλίτερα χτήματα του χωριού, και στον τόπο που ήτανε στην αρχαία εποχή, τα αμπέλια της Δενθελιάτιδος Χώρας, όπου παραγόταν, κατά ιστορικές μαρτυρίες, το περίφημο γευστικό κρασί, ο «δένθις οίνος».
Πιο δώθε, και πάνω από το Μαχαλά, η Άγια Παρασκευή, να έχει κάτω από τη σκέπη της, όλον το Μαχαλά.
Στην απάνω μεριά της Απάνω Μεριάς, Ο Άγιος- Παντελεήμονας, ν’ αγναντεύει και να χαίρεται φυλάγοντας την ομώνυμη συνοικία.
Απομακρυσμένη, και πάνω από τα Καμπαναριά, και κρυμμένο σ ένα πυκνό και σκιερό δάσος, το εκκλησάκι τ’ Άγιου- Λισσαίου. Πυκνό και σκιερό δάσος κάποτε, γιατί το δάσος αυτό, μετά από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1998, απ&omicr
on;τελεί πια παρελθόν.
Και ας έρθουμε τώρα, στην Άγια τριάδα. Απέναντι από τη συνοικία της Απάνω Μεριάς, αγναντεύει όλο το χωριό, βλέπει όλη την Απάνω Μεριά και όλο το Ανατολικό μέρος του υπολοίπου χωριού.
Τριπλή σημασία τα ξωκλήσια, για τους κατοίκους του χωριού μας. Ο εκκλησιασμός στη γιορτή κάθε εκκλησούλας και η με τον αυτόν τρόπο, επιτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων τους.
Στη συνέχεια συνάντηση και ανταλλαγή ευχών με όλους συγχωριανούς. Κάποιο μεζεδάκι, κάποιο ποτηράκι κρασί και αφού έπεφτε ο «τραγουδόσπορος» βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος σ’ όλων τις ψυχές, χορός και διασκέδαση για να ξεδώσουν λιγάκι και να ξεκουραστούν από τον κόπο της σκληρής δουλειάς τους. Τρίτη και Πρακτική σημασία: Τα ξωκλήσια, αυτά, κάπως μακριά από το χωριό ή δούλευαν εκεί κοντά ή είχαν τα ζα τους εκεί γύρω, όταν έπιανε καμιά μπόρα καλοκαιρινή ή και σε εποχή χειμώνα, εκεί καταφεύγανε και βρίσκανε φιλόξενη στέγη και προστασία από την βροχή. (Η πρακτική όψη όπως προαναφέρουμε στην αρχή).
Για τους τρεις λοιπών προαναφερόμενους λόγους, τιμούσαν τα ξωκλήσια τους και από γενιά σε γενιά, το έθιμο έφτασε και στις ημέρες μας.
Μεγάλοι άνθρωποι (για να μην ειπώ τη λέξη γέροι) η πλειονότητα των κατοίκων του χωριού μας, κρατάμε τα έθιμα αυτά για τα ξωκλήσια μας(και όλα τα έθιμα μας βέβαια).
Ενθαρρυντικό και ευοίωνο το γεγονός ότι και οι όποιοι νέοι μας δεν αδιαφορούν και δεν περιφρονούν τα έθιμα αυτά, αλλά με τη διάθεσή και τις πρωτοβουλίες τους τα δυναμώνουν.
Και ας αρχίσουμε να περιγράφουμε τα πανηγύρια του χωριού μα , για την φετινή περίοδο, την μέχρι σήμερα.
Πρώτη φέτος, ήρθε η γιορτή της Παναγίτσας, την Παρασκευή της Λαμπρής. &Lambd
a;όγω κακοκαιρίας όμως, δεν πήγαμε στην Παναγίτσα. Η λειτουργία έγινε στην κεντρική εκκλησία μας, αλλά σι εορτάζοντες Αναστασόπουλοι, τον άρτο, τα γλυκά και το τσίπουρό τους το μοίρασαν στην εδώ εκκλησία.
Ακολουθεί η γιορτή του Αη-Γιωργιού. Την παραμονή, εσπερινός στο ανακαινισμένο εκκλησάκι μας.
Επίσης φέτος, την άνοδο από το δρόμο ως το εκκλησάκι, διευκόλυνε η κατασκευή πλατειάς σκάλας. Η, από το χωριό μας καταγόμενη κυρία Ιωάννα Δούζη-Μάλαμα, έφερε πλάκες Καρύστου, για το σκοπό αυτό. Ο Σύλλογος μας, από το πενιχρό του βαλάντιο και το υστέρημα του έβαλε τα έξοδα τα μαστορικά και έγινε η εν λόγω σκάλα. Μετά το τέλος του Εσπερινού, προσφέρθηκαν άρτοι, μεζές βραστό κρέας και φρέσκο τυρί. Το τυρί, προσφορά του Κώστα του Βασιλάκη (Πετράκου), αν δεν κάνουμε λάθος. Αν πάλι κάνουμε λάθος, όποιος το πρόσφερε, ας μας συγχωρήσει για το λάθος μας αυτό. Κάναμε μνεία για το φρέσκο τυρί, γιατί παλιά, όπως είχαμε ακούσει, ο Τσιωκρόγιώργης, (Γιώργης Χανδρινός) τυροκόμαγε και το εκκλησίασμα, την ημέρα αυτή. Ήτανε και γείτονας, γιατί τη λόντζα που ‘χε τα γίδια του και τα λιοπεριβολά του ήτανε στη περιοχή αυτή.
Με ιδιαίτερη χαρά φέτος, είχαμε και πατριώτες μας από Καναδά και Αμερική. Ο Λιάς ο Κωνσταντόπουλος, η γυναίκα του Ευγενία, τα παιδία του και τα εγγονάκια Τους, τίμησαν με την παρουσία τους το πανηγύρι αυτό και όλα τα εν συνέχεια. Επίσης, στον Άη Γιώργη ήταν και ο Γιώργης ο Αλεξέας, με την γυναίκα του Κωστούλα.
Με τη λαχτάρα οι ξενιτεμένοι μας θυμούνται το χωριό μας, εξωραϊσμένο στη σκέψη τους και τη χαρά νιώθουν , πραγματοποιώντας μια επίσκεψη. Στη συνέχεια, το πανηγύρι του Άη Γιαννιο
ύ, στις 8 Μαΐου. Από βραδύς της παραμονής, εσπερινός, μεζές, χορός μέχρι αργά τις πρώτες πρωινές ώρες. Την ημέρα της κυρίως γιορτής, λειτουργία που τέλεσαν τρεις ιερείς. Ο π. Αντώνιος Σολωμάκος. Ο π. Περικλής Βασιλόπουλος και ο δικός μας π. Αντώνιος Ροβολής. Μετά τη λειτουργία, Προσφορά άρτων, λουκουμιού, σε όλους από εορτάζοντες συμπατριώτες μας. Στη συνέχεια προσφορά ψητού από άλλους εορτάζοντες.
Εκείνο που συγκίνησε βαθύτατα τον γράφοντα, ήταν το γεγονός ότι τον χορό έσυρε πρώτη, η Ελένη Κωνσταντοπούλου και αυτό γιατί μικρό κοριτσάκι έφυγε από το χωρίο, πήγε στον Καναδά, εκεί μεγάλωσε εκεί σπούδασε, αλλά το χωριό μας και το χορό μας δεν ξέχασε και δεν τα άφησε στην πάντα.
Στις 17 Μαΐου, γιορτή της Αναλήψεως. Εκεί στο εκκλησάκι στον Άγιο- Μάμμα, Πήγαμε για τη γιορτή αυτή. Εκκλησάκι που είχε φτιάξει και συντηρούσε η οικογένεια Περδικούλη. Αργότερα το παραχώρησαν στην εκκλησία και κει ανήκει Πια.
Ο Γιάννης όμως ο Περδικούλης, συνεχίζει την παράδοση της οικογένειας Άρτο, λουκούμι, τραπέζωμα με σουβλάκια, σαλάτες, κρασί, αναψυκτικά σε όλο το εκκλησίασμα. χαλάλι του λοιπόν, γιατί σέβεται την παράδοση της οικογένειας και τιμά την μνήμη του παππούλη του, του Αναστάση, που εκείνη την ημέρα ήθελε να σφάξει τον «‘Πετροβά».
Στις 21 του μήνα η γιορτή του Άγιου-Κωνσταντίνου. Με την ίδια σειρά όπως και τις προηγούμενες γιορτές. Εσπερινός, άρτοι, μεζέδες, χορός, το βράδυ. Λειτουργία την ημέρα της γιορτής, από δύο ιερείς , τον π. Νικόλαο Μαρκόπουλο και τον π. Αντώνιο Ροβολή, τον δικό μας παπά. Ο π. Νικόλαος ας μας συγχωρήσει, γιατί ξεχάσαμε ν’ αναφέρουμε ότι ήταν στις γιορτές του Άη- Γιαννιού και της Αναλήψεως. Μετά τ&eta
; λειτουργία, Προσφορά άρτων, μεζέ ή μάλλον μερίδας ψητού από εορτάζοντες.
Και φτάσαμε στις 28 Μαΐου, στη γιορτή της Αγίας- Τριάδας. Όλα γνωστά ‘όπως γίνονται κάθε χρόνο εδώ και πάνω από 15 χρόνια περίπου. Λιτανευτική μεταφορά της εικόνας από τον Άγιο-Δημήτριο την παραμονή. Μέγας εσπερινός, ανταλλαγή ευχών, προσφορά άρτων, μεζέ και στην συνέχεια χορός με την συντροφιά του συμπατριώτη μας Κώστα Παπαβασολόπουλου. Την λειτουργία της γιορτής τέλεσε το δίδυμο, π. Νικόλαος Μαρκόπουλος και π. Αντώνιος Ροβολής. Φέτος την ημέρα της γιορτής είχαμε μια δυσάρεστη εμπειρία. Τέλος Μαΐου και ο καιρός ήταν χειμωνιάτικος. Αστραπομπουμπουνητά και βροχή με το «τουλούμι» που λέμε. Εμπόδισαν πολλούς να τιμήσουν με την παρουσία τους και να δοξολογήσουν την Αγία- Τριάδα και στη συνέχεια να περάσουν στο δεύτερο μέρος της σημασίας των πανηγυριών, στο ξεδώσουν λιγάκι και να διασκεδάσουν.
Πάντως, μετά το σχόλασμα της εκκλησίας ο Καιρός καλυτέρευσε και ο χορός συνεχίστηκε μέχρι αργά το απόγευμα.
‘Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Μιχαλύπουλο που με τα έξοδα του έγινε το μεγάλο εκείνο υπόστεγο και το οποίο στην προκειμένη περίπτωση φάνηκε πολύτιμο.
Τέλος στις 14 Ιουνίου, γιορτάστηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου η μνήμη του. Λίγοι από το χωρΙο λόγω αποστάσεως τον τιμούν όμως τη γιορτή αυτή άνθρωποι από το χωρίο του Μυστρά και είχαν έρθει και αρκετοί καθώς μάθαμε, γιατί εμείς δεν ήμαστε παρόντες. Και ένας από αυτούς έκαμε και μια σημαντική προσφορά χρημάτων για το εκκλησάκι αυτό.
Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Και Οι Αλαγόνιοι τον ευχαριστούν θερμότατα. Θα ήταν παράλειψη μας, να μη σημειώσουμε την έντονη παρου
σία του συλλόγου μας σ’ όλα αυτά τα πανηγύρια, για την ηθική αλλά και την πρακτική παρουσία του.
Αυτά για τα μέχρι τώρα. για την Άγια Παρασκευή και Άγιο Παντελεήμονα, επιφυλασσόμαστε να περιγράψουμε όταν κι αυτά τα γιορτάσουμε με το καλό.
Εγράφομεν εν Αλογονία
την 29ην Ιουνίου 2007. Ι.Ρ.