ΖΕΥΜΠΕΚΙΚΟΣ

Χίλια εννιακόσια εβδομήντα έξι στην Πανόρμου,

πέντε τραπέζια, δέκα ανθρώποι και απόλυτη σιωπή,

ένα μπουζούκι τρίχορδο και μια φωνή επ’ ώμου,

μοναχική πορεία μας καθόρισαν, κι απλή.

Μισός  χορός μισή και η ψυχή μας

κι απ’ τα τσιγάρα να’ ναι ομίχλη ο καπνός,

σ’ ένα ζεϋμπέκικο πιασμένη η ζωή μας,

ένα ζεϋμπέκικο ολόκληρο το βιός.

Χρήστος Νικ. Ζερίτης

   28.6.2007: