Στην ηλικία των 103 ετών πέθανε στις 13 Ιουνίου 2007 ο συμπατριώτης μας από το Καρβέλι Ιωάννης Κ. Λύγουρης και την επόμενη με άφατη συγκίνηση και πολύ λύπη των κηδεύσαμε συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι ακόμη, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, στην ιδιαίτερη του πατρίδα το χωριό Καρβέλι της Αλαγονίας.
Στην πάνδημη αυτή κηδεία του ειπώθηκαν πολλά λόγια για τον αείμνηστο μπαρμπα-Γιάννη από πολλούς και διάφορους. Δεν υπήρξαν όμως αρκετά να καλύψουν ολόκληρη τη ζωή του, γιατί ο μπαρμπα-Γιάννης υπήρξε σε όλο το διάβα του βίου του ο πραγματικός άνθρωπος, ο άριστος οικογενειάρχης, ο ειλικρινής και τίμιος πατριώτης.
Με την σύζυγό του αείμνηστη Ειρήνη πλούτισαν την κοινωνία με έξι παιδιά (5 γιούς και μία κόρη), που απέβησαν άριστα μέλη της κοινωνία και σήμερα δρουν παραγωγικότατα σε όλους τους τομείς.
Ως Πρόεδρος της Κοινότητας διοίκησε επί πολλά χρόνια το χωριό μας που τότε γνώρισε τον Πρώτον και μόνο δραστήριο άρχοντά του και εργάτη με το πλήθος των κοινωφελών έργων. Πλην τούτου και ως κοινό μέλος της κοινωνίας του χωριού βοήθησε πολλούς και διαφύλαξε την ενότητα των συγχωριανών, ακόμη και σε πολλούς και αυτήν την ζωή τους, ιδιαίτερα στα μαύρα χρόνια της κατοχής και του επάρατου εμφυλίου σπαραγμού.
Πρωτοπόρος ο μπαρμπα-Γιάννης στην Εθνική Αντίσταση πολέμησε ειρηνικά και δίκαια κατά των εχθρών της πατρίδας και κατά των εχθρών των συμπατριωτών του, έχοντας πάντα κατά νουν την αγάπη και μόνον προς τους συγχωριανούς του, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά τα εκδηλούμενα προσωπικά μίση και την χαιρεκακία πολλών. προκειμένου να σώσει τότε ζωές περιουσίες, την τιμήν και την αξιοπρέπεια των Καρβελιωτών δεν ορρωδούσε προ ουδενός κινδύνου, ακόμη και της ζωής του.
Ο γράφων διεσώΘει εκ βεβαίας καταστροφής χάρις στις συνεχείς προτροπές και ενέργειες του μπαρμπα-Γιάννη, και τοι εγνώριζε πόσον επικίνδυνο ήταν τούτο για την ζωή του, διατρέχοντα ς τον έσχατο κίνδυνο. Αείμνηστε μπαρμπα-Γιάννη Λύγουρη Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει αυτά σήμερα, που μεταβαίνεις στην άλλη ζωή, γιατί τέτοιες πράξεις δεν ξεχνιούνται και τέτοιες ενέργειες ποτέ δεν λησμονιούνται, όσο και να Θέλει ο πανδαμάτωρ χρόνος να τις σβήσει. Και αυτός ο ίδιος ο χρόνος αναγνώρισε την πολλαπλή προσφορά σου και γι’ αυτό σε κράτησε πάντα υγιή και γενναίο στην αγκαλιά του παραπάνω από έναν αιώνα, για να προσφέρεις τις καλές σου πράξεις, όπως έπραξες μέχρι την τελευταία σου στιγμή.
Η λεβέντικη κορμοστασιά σου, ο αδαμάντινος χαρακτήρας σου, οι άπειρες τοπικές ιστορικές σου γνώσεις, τα ανεπανάληπτα αστεία σου, το παντοτινό εγκάρδιο γέλιο σου και πάνω απ’ όλα το ξέσπασμά σου στα γλέντια, στις γιορτές και τα τραγούδια σου έχουν μείνει και Θα μένουν αιώνια μέσα μας.
Όλοι μας σου είμαστε ευγνώμονες για τα έργα σου και για την Προσφορά σου. όλα αυτά ευρίσκονται μπροστά στα μάτια μας και αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση. Οι πάντα γεμάτες καλοσύνη και αγάπη πατρικές συμβουλές σου για κάθε θέμα και ζήτημα έχουν μείνει και Θα μένουν ως κατευθυντήριες γραμμές στη ζωή μας.
Σε ευχαριστούμε! Θα χρειασθεί πολύ χαρτί και μελάνι και πολύς χρόνο ς να απαριθμηΘούν όλα για σένα. Σκεπτόμενοι όμως ότι δεν Θα πρέπει να σε κουράσουμε άλλο, Θα σταματήσουμε, αφού άλλωστε όλα είναι στα μυαλό και στη θύμηση όλων μας. Σου απευθύνουμε τον τελευταίον ασπασμόν και την ευχή ο Παντοδύναμος να σε κατατάξει όπου σι δίκαιοι αναπαύονται και να απολαμβάνεις τα αγαθά των νήσων των Μακάρων.
Αιωνία σου η μνήμη Σπύρος Ι. Ρουσσάκης