Ετικέτα: Χρήστος Νικ. Ζερίτης
12α ΔΗΜΑΚΕΙΑ 2013
Άρχισαν την Δευτέρα 5.8.2013 και συνεχίστηκαν μέχρι το Σάββατο 10.8.2013, οι αθλητικοί αγώνες «12α Δημάκεια» στο αθλητικό κέντρο
“Παναγιώτης Αλάμαρας” στα Κερασούλια των Πηγών Αλαγονίας Ταϋγέτου. Τους αγώνες ως γνωστό καθιέρωσε ο αείμνηστος Παναγιώτης Αλάμαρας, χάρη στις προσπάθειες του οποίου κατασκευάστηκε και το αθλητικό στολίδι του Ταϋγέτου.
Στις 10 Αυγούστου το βράδυ έγιναν και οι απονομές. Απονεμήθηκαν τα βραβεία στα παιδιά που πρώτευσαν στα αγωνίσματα που παρακάτω περιγράφονται. Όμως πριν από όλα………………
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πρώτα δόθηκαν τα ειδικά βραβεία.
Το βραβείο «Στα πιο μικρά και πιο γενναία παιδιά» δόθηκε στις Σοφία Ζερβή και Βασιλική Διονυσοπούλου διότι πήραν μέρος στο αγώνισμα του «Άλματος εις μήκος άνευ φοράς» αδιαφορώντας που συναγωνίστηκαν με άλλα πολύ πιο μεγαλύτερά τους.
Το βραβείο του «σοβαρότερου αθλητή» δόθηκε στην Νίκη Χρυσικού που παρά το μικρό ης ηλικίας της αντιμετώπιζε την συμμετοχή της στα διάφορα αγωνίσματα με μεγάλη ωριμότητα και υπευθυνότητα.
Βραβεύτηκαν επίσης η Σταυρούλα Κανελλοπούλου για την οργανωτική δραστηριότητά της με την ομάδα της κοινότητος Αλαγονίας, ο Ιάσωνας Καρνούσκος για την συνολική αγωνιστική παρουσία του αλλά και για το αισιόδοξο πνεύμα του μαζί με όλη την ομάδα της Αρτεμισίας και τα παιδιά που αποτελούσαν την ομάδα των Πηγών για την συνολική αγωνιστική παρουσία τους και για την βοήθειά τους στην διεκπεραίωση των αγώνων.
Ειδικό βραβείο δόθηκε και στον Τάκη Μαυρίκη, μέλος του Δημάκειου Συλλόγου, για την βοήθεια που προσφέρει επί σειρά πολλών ετών στις δραστηριότητές του, αλλά και για την εν γένει δράση του επ’ αγαθώ όλων των χωριών της Αλαγονίας και των κατοίκων τους.
Πήγα στα μπουλούκια τους το απόγευμα να τους δω. Βρήκα τους περισσότερους. Ήρεμοι, και ο καθένας με τον τρόπο του, προσπαθούσαν να συγκεντρωθούν. Λίγο αμήχανοι στην παρουσία μου αλλά φιλικότατοι. Ο Κυριάκος και το μπουλούκι του άκουγαν δυνατή μουσική και αστειεύονταν. Ο Χρήστος και ο Νίκος πίνανε καφεδάκι με μεγάλη παρέα. Ο Γιώργης και οι Σαλπιστές του μαζεύονταν. Μπήκα στο κονάκι τους και είδα παλιές φωτογραφίες. Τα δυο τελευταία χρόνια δεν έριξαν λόγω πένθους για τον Βασίλη. Ο Κώστας στον άγιο Σίδερη τριβέλιζε τις σαΐτες. Κάθισα να πιώ ένα ποτήρι κρασί μαζί του. Ο Καπετάνιος προσέχει το μπουλούκι του. Μίλαγε μαζί μου και με την άκρη του ματιού του έλεγχε τους άντρες του. Έριξαν μια δοκιμαστική. «Πέρυσι είχαμε καλύτερο μπαρούτι, θα δούμε…». Τους ευχήθηκα και έφυγα. Πήγα στο γήπεδο νωρίς. Μόνο οι Ζωάκηδες ήτανε εκεί και στήνανε ηχεία. Και ο Σωτήρης ο Μιχαλόπουλος. Πρόσβαρος και λιγομίλητος μάγκας.
Οι φραγκολεβαντίνοι αλλά προπαντός οι ..γκρεκολεβαντίνοι, εν αγνοία και χονδροειδώς,…
ΖΕΥΜΠΕΚΙΚΟΣ Χίλια εννιακόσια εβδομήντα έξι στην Πανόρμου, πέντε τραπέζια, δέκα ανθρώποι και απόλυτη σιωπή, ένα μπουζούκι τρίχορδο και μια φωνή επ’ ώμου, μοναχική πορεία μας καθόρισαν, κι απλή. Μισός χορός μισή και η ψυχή μας κι απ’ τα τσιγάρα να’ ναι ομίχλη ο καπνός, σ’ ένα ζεϋμπέκικο πιασμένη η ζωή μας,…